Zondag 16 September 2018 – Van Munster naar St-Nicolas-de-Port (vlakbij Nancy)

Hoi allemaal.

Rond 7:00 uur worden we wakker. We drinken een kop koffie en gaan naar de sanizuil. De cassette van de WC leeggooien en omspoelen, de afvalwatertank leeg laten lopen en de drinkwater tank weer vol doen. In het dorp kopen we een vers broodje.

We rijden via Col de Schlucht met haarspeldbochten naar de route des Crêtes en vervolgen via een gedeelte van deze route de weg. De route des Crêtes:

De Route des Crêtes is een weg in de Vogezen, die in de richting noord-zuid alle hoogten van het massief van de Vogezen met elkaar verbindt. De weg ligt tussen de Col du Bonhomme in het noorden en Cernay in het zuiden.

De weg is in 1914 door het Franse leger aangelegd op de westelijke zijde van een bergrug in de Vogezen die de grens vormt tussen Elzas en Lotharingen. In de periode 1871–1918 was de bergrug ook de grens tussen Frankrijk en Duitsland. De weg diende voor de bevoorrading van Franse troepen tijdens de Eerste Wereldoorlog. De wandelroute GR5 volgt een groot deel van deze weg.

Na een paar kilometer zien we een parkeerplaats bij Col du Calvaire, waar we veel mountainbikers zien uitstappen. Het blijkt dat je hier met je mountainbike van de berg naar beneden kan rijden en dan met een soort skilift met je fiets weer naar boven kan. En dat lijkt een gewilde bezigheid te zijn op zondag! We parkeren onze camper naast de lift en gaan brunchen. Leuk om de vele mountainbikers omhoog en omlaag te zien gaan.

We vervolgen onze route via Col du Bonhomme met haarspeldbochten naar St-Dié-des-Vosges. Door het dal rijden we naar St-Michel-sur-Meurthe en dan naar Rambervillers. Via Lunéville naar onze eindbestemming voor deze dag. De route gaat door een prachtig landschap en het is er op zondag heerlijk rustig.

In de stad St-Nicolas-de-Port zijn de straten heel erg smal. Harry past net met uitgeklapte spiegels door de straten. Thea leidt ons naar een prachtige camperplek onder de bomen aan een oud kanaal. We zetten onze tafel en stoelen in de zon aan het water. De plek wordt omringd door ooievaars. Achter de camper is een reservaat voor ooievaars en er vliegen veel ooievaars vrij rond, die op verschillende plekken een nest hebben gebouwd op de gebouwen rondom de camperplek. Er komt een man op de fiets om de ooievaars te eten te geven en ziet ons staan kijken en nodigt ons uit om binnen het hek te kijken. Hij voert ze kuikentjes, die hij bij een supermarkt bemachtigd heeft (als Thea hem goed begrepen heeft).

’s  Avonds lopen we nog even het dorpje in. Een dorpje van niets, maar met een (niet in verhouding staande) indrukwekkende grote balisik (basilique).

Terug bij de camper bakken we een pizza en evalueren de dag. Het camperleven past ons wel,

Liefs,

Thea en Harry